یک نفر که عضو پینک‌فلوید نبود
نخستین رمان از امید کشتکار با عنوان «یک نفر که عضو پینک فلوید نبود» را خواندم و لذت بردم. باید گفت که به عنوان کار اول، بی‌نظیر بود. شیوه روایت‌ها و تشریح موقعیت‌ها، از ارمنستان و تهران و تظاهرات جنبش سبز، تا لحظات دشوار در سلول انفرادی را می‌شد حس کرد و همراه با راوی داستان، درد را تجربه کرد. کتابی که روایتگری‌ست از عشق، سیاست و زندگی و پوچی. نسل ما که کودتای خونین ۸۸ را تجربه کرد و بعد به بیرون رانده شد، از جنس راوی داستان است. همه‌ی ما پس از اتفاقات ۸۸، که امیدمان را ناامید کردند، نوعی پوچی را تجربه کردیم و شاید بسان راوی داستان، «آسمان‌هایی» هم در زندگی داشته‌ایم که سرنوشت -به دلیل تلخی اتفاقات پس از انقلاب و ابزوردیسم تحمیلی زندگی بر ما- مهر جدایی بر آن زده است. این کتاب روایت‌گر نسلی است که میان تحولات سیاسی و اجتماعی پس از جنبش سبز و مهاجرت سرگردان است. توصیه می‌کنم بخوانید. باید به امید دست مریزاد گفت به عنوان کار نخست.
