دربند

فیلم دربند خوب بود. مثل بسیاری از فیلم‌ها، این فیلم نیز به مشکلات اجتماعی بخصوص شهر تهران پرداخته بود.  در این فیلم روایت مشکلات آدم‌های کلان‌شهری چون تهران، که شاید یک دهه است از سنت به مدرنیسم پرت شده‌اند، نشان داده می‌شود. شهری شبه توسعه یافته که آدم‌هایش به طرز وحشتناکی پیگیر منافع خود هستند و برای رسیدن به لذت‌های فردی‌شان، از هیچ امری دریغ نمی‌کنند. فیلم می‌خواهد نشان دهد که در تهران امروز، به هیچ کس نباید اعتماد کرد. چیزی که مدت‌هاست (متاسفانه) به آن باور دارم. اگر بخواهم فیلم را در یک جمله خلاصه کنم، باید به این بخش از موسیقی سارینا، اثر شاهین نجفی اشاره کنم: «به هر دستی دست دادی، دستتو بپا.»