توافق ژنو

ساعت‌هاست که نشسته‌ام و کلی مطلب و تحلیل و مقاله و ویدیو و نظرات کاربران شبکه‌های اجتماعی را درباره‌ی توافق ژنو می‌خوانم. کاش یک هم‌فکر کنارم بود تا برای تک‌تک واکنش‌ها، حرف می‌زدیم و پر و خالی می‌شدیم. کلی حرف و نظر (سیاسی و اجتماعی) از خود توافق ژنو گرفته، تا واکنش‌های مردم در شبکه‌های اجتماعی وجود دارد. اما کو حوصله و انگیزه برای مطرح کردن؟ مثل بسیاری‌ از ایرانیان، ساعت‌ها خواندم و مغزم پر شد از اطلاعات. اطلاعات را به جای درج در شبکه‌های اجتماعی و یا وبلاگ و همخوان کردن با دوستان، با هفت هشت نخ سیگار، دود کردم و به هوا دادم، یک قهوه‌ی اسپرسو هم خوردم و اکنون «کون لق همه‌ی شان» گویان، می‌روم به سمت یک بار، تا تک و تنها، شراب سفید بنوشم و دوباره غرق در خودم شوم.