عکسهای پراگ
پراگ را دوست دارم. خیابانهای سنگفرشش، مردمان آرامش و هوای سالمش را. تنها شهریست که چهار بار به آنجا سفر کردهام و از قدم زدن در آن، واقعا لذت بردم. شهریست جادویی که محال است کسی به آنجا برود و دوستنداشته باشد دوباره آنجا را ببیند. به قول پرویز دوائی (در مقدمه کتاب «تنهایی پرهیاهو»): «مواظب باش! پراگ مُهرش را به تو می زند. اثرش را در تو می گذارد و بعد به تو می گوید برو که تا آخر عمر کار تو را ساختم!»
