وقتی آرام‌بخشت را به جای آب، در شرابت حل می‌کنی که مطمئن شوی خوابت می‌برد، و برای محکم‌کاری، گرد چند فلوکستین را به آن اضافه می‌کنی، در حالی که در ۴۸ ساعت گذشته تنها هفت هشت ساعت خوابیده‌ای… این یعنی حالت، نمی‌گویم خیلی بد، بلکه خیلی خوب است. چون از دنیا و همه‌ی تعلقاتش کنده شده‌ای.

از همه‌چیز و همه‌کس بریده‌ای. هیچ چیز برایت مهم نیست! تبریک می‌گویم. تو موفق شده‌ای. چون در انتهای هستی، در درون خودت، در باتلاق افکارت، غرق شده‌ای. تک و تنها. تنهای تنها. تنهایی‌ات را مقدس بدار. و غنیمت شمار. و بر آن، بی‌افزا…

مطالب مرتبط