شهرنوش پارسیپور
در برنامهی این هفتهی پولتیک، کامبیز حسینی با شهرنوش پارسیپور گفتگو کرده که پیشنهاد میکنم آن را از دست ندهید. من پارسیپور را از دو رمان «طوبی و معنای شب» و «بر بال باد نشستن» میشناسم. بخصوص رمان دوم، که هفت هشت ماه قبل آن را خواندم و به قدری جذاب بود که توانستم غرق در آن شوم و کتاب قطورش را به سرعت تمام کردم.
پارسیپور در پایان این گفتگو، نکتهی قابل تاملی را میگوید: اینکه در سن ٢٠ سالگی میخواسته «بدود، بدود، بدود و تمام مانعهای زندگی را بردارد». اما اکنون در بام ٦٨ سالگی، به تعبیر خودش «در یک صلح مطلق با جهان به سر میبرد.» او میگوید طبیعت و زندگی را دوست دارد و این دوست داشتن باعث شده که عیب و ایرادهای جهان برایش قابل تحمل باشد.
