فکر کردن در تنهایی از شوک الکتریکی سختتر است!
البته که باید فکر کردن در تنهایی از شوک الکتریکی سختتر باشد! مواجهه با پدیدهای به نام «خود»، بار سنگینی به نام «هستی» و هیولایی دلربا و فریبنده به نام «زندگی» دشوار است آقا! دشوار!
آدمهای زیادی در اطرافم دیدهام که به معنای واقعی کلمه، توانایی خلوت کردن با خود را ندارند. همیشه باید کسی کنارشان باشد یا اگر هم تنها هستند باید مشغول کاری باشند. از ور رفتن با موبایل و کامپیوتر گرفته تا هر کار دیگری به جز فکر کردن. به محض اینکه شروع به فکر کردن میکنند، خوابشان میگیرد. اینها -بدون کنایه زدن میگویم- خوشبخت هستند. آدمهایی که غرق در خود میشوند تا معمای «خود» را حل کنند، بدبختند. چون این معما، حل شدنی نیست. و باتلاق اندیشه، آنها را در خود فرو میبرد بیآنکه چیزی به آنها بدهد.
