دهلیز

فیلم دهلیز خوب بود. یک مقدار به «خیلی خوب» هم نزدیک بود حتی. اما پایانش، هندی بود. من اگر بودم، چنان پایان تراژدیکی درست می‌کردم (مثلا اعدام رضا عطاران با سکانس آخری که همسر و فرزندش بر سر قبر او ایستاده‌اند و اشک می‌ریزند) تا به مخاطب بگویم زندگی به همین مسخره‌گی‌ست که می‌بینید. انگار در سینمای ایران این یک وظیفه است که پایان فیلم همه چیز به خوبی تمام شود. بابا یک مقدار از هالیوود بی‌ناموس یاد بگیرید! مثلا فیلم Departed که همه شوکه شدند چرا دی‌کاپریو باید در این فیلم بمیرد؟ اتفاقا اوج زیبایی فیلم و واقعی بودنش را نشان می‌داد.
عطاران عالی بازی کرد. فیلم هم خوب کارگردانی شده بود. ببینید و از دست ندهید.