از عجایب زندگی (۱)
در این لحظه، در همین لحظه، در همین، همین ثانیهای که داری تجربهاش میکنی، باسن تو را پاره میکند. زجرت میدهد و تو را از دنیا سیر میکند. گریه میکنی، زار میزنی و هیچ چارهای نداری.
اما شش ماه دیگر، میگویی: چقدر خوب شد که این اتفاق افتاد!
ایبابا! مگر این آدم، همین آدم که نسبت به آن رویداد کذایی، شکوه و شکایت میکرد، تو نبودی؟ آری! همینطور است! تو بودی. خود خود تو بودی! اما تلاش برای فهمش نکن! معنی و دلیلش را نمیفهمی! سعی کن آن را بپذیری و با آن هماهنگ باشی!
