نیایش ملکیان

مصطفی ملکیان یک نیایش معروفی دارد که حدود دو سال قبل آن را از حالت دعا خارج کردم و یک گوشه بازنویسی‌اش کردم. این نیایش را به این دلیل از حالت دعا خارج کردم که مسئولیت تک‌تک جملات را بر دوش خودم بگذارم تا با تلاش و فکر کردن، بتوانم به آن‌ها جامه‌ی عمل بپوشانم. امشب دوباره به آن بازگشتم و متوجه تغییرات زیادی در خودم شدم. اگر در این مدت فلسفه نمی‌خواندم، رسیدن به تک‌تک این آرزوها را «شدنی» می‌دیدم، اما متاسفانه از باگ‌های اندیشه‌ی فلسفی این است که یک علامت سوال پشت هر چیزی می‌گذارد و قابلیت این را دارد که کل ساختار آن را رد کند. به هر حال فارغ از نگاه فلسفی به نیایش ملکیان، این جملات برای هر کدام از ما می‌تواند کاربرد داشته باشد:

• به حقیقت و عقلانیت متعهد باشیم، و تنها بر پایه فهم و تشخیص خودمان از زندگی، زندگی کنیم.
•  هیچ وقت خودمان را با دیگران مقایسه نکنیم، بر آنهایی که از ما بر‌تر هستند حسد نورزیم، و بر آن‌ها که پایین ترند فخر نفروشیم، و بر آنچه داریم قناعت کنیم و همواره در این اندیشه باشیم که از آنچه در حال حاضر هستیم، فرا‌تر برویم.
• تلاش کنیم تفاوتهای خود با دیگران را دریابیم، و بفهمیم که با شخصیت منحصربه فردی که داریم قاعدتا زندگی منحصربه فردی نیز برای خودمان خواهیم داشت، که از جهاتی می‌تواند متفاوت از زندگی دیگران باشد، مهم آن است که به تفاوتهای خودمان و تفاوتهای دیگران احترام بگذاریم و زندگیمان را منطبق با آنچه هستیم، شکل ببخشیم.
• عشق به دیگری را در وجودمان بارور سازیم، انسان‌ها را خالصانه دوست بداریم، و سعی کنیم بهترین لحظات لذت زندگیمان، لحظاتی باشد که بدون هیچ نوع چشمداشتی، خدمتی به همنوعمان می‌کنیم.
• اگر حوادث تلخ روزگار، نفرت و کینه‌ای بر وجودمان نهاده، با واقع‌بینی، تلاش و ممارست سعی کنیم از آن رهایی یابیم تا بتوانیم دیگران را آنطور که هستند، بپذیریم و دوست بداریم.
• قوانین زندگی را دریابیم. بفهمیم که در زندگی چیزهایی هست که قابل تغییر نیست، قوانینی هست که از آن‌ها تخطی نمی‌توان کرد. ساده لوحانه نپنداریم که هر آنچه می‌خواهیم را می‌توانیم داشته باشیم، و هر آنچه آرزو می‌کنیم خواهیم داشت.
• سعی کنیم در لحظه لحظه زندگیمان، در لحظه حال و برای آنچه هم اکنون می‌گذرد زندگی کنیم و زیبایی‌ها و شادی‌هایی که هم اکنون از آن برخوردار هستیم را با اندیشیدن بیش از حد به گذشته‌ای که دیگر پایان یافته است، و دغدغه بیش از حد برای آینده‌ای که هنوز نیامده است، نادیده نگیریم.
• برای رسیدن به انضباط و تسلطی درونی متعهد باشیم تا بفهمیم و بدانیم که هر کاری که دوست داریم و از آن لذت می‌بریم را مجاز نیستیم که انجام دهیم.
•  زندگی بیش از آنچه اغلب می‌پندارند جدی است، و برای هیچ انسانی استثناء قائل نمی‌گردد. همه ما برای آنچه می‌خواهیم و در آرزوی آن هستیم باید تلاش کنیم و شایستگی و لیاقت بدست آوردن آن را هم داریم. برای بدست آوردن این آرزو‌ها، نباید چشم به آسمان داشت.
•  در ۲۴ ساعت روزانه، تمرین «سکوت کردن» کنیم. در این لحظات، اگر مذهبی هستیم به خدا بیاندیشیم و از او وام بگیریم و اگر غیر مذهبی، به وجود و باور‌هایمان تکیه کنیم و آرامش را تجربه کنیم.